دستگاه‌های تنظیم‌کننده‌ی ضربان قلب و دیگر دستگاه‌های کاشتنی الکترونیکی، دردسرها و مشکلات بسیاری را با خود به همراه می‌آورند که همیشه باعث نگرانی شخص خواهد بود. تنها یک تعویض باتری برای دستگاه موجود در بدن مریض نیاز به جراحی خواهد داشت و باتری‌هایی که انرژی خود را از فعالیت‌های بدن می‌گیرند نیز چندان برای شارژ کردن این دستگاه‌ها کارآمد و قوی نیستند. این نوع باتری‌ها ممکن است در آینده بسیار کاربردی‌تر باشند؛ پژوهشگران آمریکایی و چینی، پاورهای پیزوالکتریکی را توسعه داده‌اند که می‌تواند به تنهایی به شارژ یک ایمپلنت بپردازد.

 طرح اولیه (پروتوتایپ) این دستگاه به گونه‌ای ساخته شده است که الکتریسیته را از طریق حرکات نانوربان‌هایی که برای دوخته شدن به سطح اندام، به اندازه‌ی کافی ریز و کوچک هستند تامین نماید. با وجود کوچک بودن، این فرآیند، قدرت نیرو بخشیدن به یک دستگاه تنظیم‌کننده‌ی ضربان قلب آن هم تنها از طریق خود ضربان قلب را دارد. این دستگاه همچنین توانایی شارژ کردن ایمپلنت، از طریق حرکات دیافراگم و نیز ریه‌ها را دارا می‌باشد.

دانشمندان هنوز به زمان نیاز دارند تا تاثیر و کارکرد بلند مدت این نیروگاه برق بسیار کوچک را مورد بررسی قرار دهند. هنوز هیچ تضمینی وجود ندارد که این دستگاه، ایمنی و اطمینان لازم را برای قرار داشتن در بدن شخص در دراز مدت (مثلا چند سال) داشته باشد. در صورتی که این دستگاه به خوبی عمل نماید، می‌تواند بسیاری اشخاص را از سر زدن مداوم به بیمارستان برای نگهداری و تعویض باتری دستگاه‌های حیات‌بخش موجود در بدن‌شان نجات دهد.

منع:www.bbook.ir